بررسی رابطه بین ذهن آگاهی و تاب آوری با رفتار پرخطر رانندگی : نقش میانجی گری راهبردهای تنظیم هیجان

این پژوهش با هدف ، بررسی نقش میانجی گری راهبردهای تنظیم هیجان در ارتباط بین ذهن آگاهی و تاب آوری با رفتار پرخطر رانندگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل ۲۰۰۰ نفر از رانندگان تاکسی شهر ایلام بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۲۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (سبک های عاطفی ) هافمن و کشدان (۲۰۱۰)، پرسشنامه ذهن آگاهی فرایبورگ، پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر((MDBQ، مقیاس تاب آوری کانر - دیویدسون ((CD-IRc، بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی مانند میانگین ، انحراف معیار، آمار استنباطی و آزمون تحلیل مسیر استفاده شده است . نتایج تحلیل داده ها نشان داد که متغیرهای (ذهن آگاهی و تاب آوری ) بصورت منفی و متغیر راهبردهای تنظیم هیجان بصورت مثبت با متغیر رفتار پرخطر رانندگی رابطه دارد. همچنین متغیر راهبردهای تنظیم هیجان بصورت منفی در رابطه بین (ذهن آگاهی و تاب آوری ) با متغیر رفتار پرخطر رانندگی نقش میانجی گری دارد. و بین ذهن آگاهی با متغیر سبک پنهان کاری و سبک تحمل رابطه منفی و بین متغیر ذهن آگاهی با سبک سازش کاری راطه مثبت وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با سبک پنهان کاری و سبک تحمل رابطه منفی و بین تاب آوری با سبک سازش کاری رابطه مثبت وجود دارد.

Keywords:

راهبردهای تنظیم هیجان , ذهن آگاهی , تاب آوری , رفتار پرخطر رانندگی