مطالعه پدیدارشناسی عوامل موثر برایجاد احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی دردانشجویان فرهنگیان

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل تاثیر گذار بر ایجاد احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی دانشجویان فرهنگیان است . این پژوهش کیفی با روش پدیدار شناختی در جهت درک عوامل تاثیر گذار بر بی رمقی زناشویی دانشجویان دختر صورت گرفته است ؛جامعه آماری این پژوهش متشکل از دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه فرهنگیان در مرکز شهید کامیاب در حال تحصیل در مقطع کارشناسی پیوسته می باشد.از میان این دانشجویان ۱۵ نمونه به روش نمونه گیری هدفمند و در ادامه از نوع نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند تجربیات مرتبط این افراد با عوامل موثر بر ایجاد احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته مورد بررسی قرار گرفت . به منظور تحلیل و تجزیه داده های کشف شده از روش هفت مرحله ای کلایزری بهره بردیم .تجزیه و تحلیل داده ها به شناسایی چهار مفهوم اصلی عدم تفاهم ،کسب استقلال و رشد فردی ،نیازها،شرایط جغرافیایی شهر محل تحصیل منجر شد. سپس هر یک از مضامین اصلی به تعدادی مفاهیم فرعی طبقه بندی شدند. یافته های پژوهش نیز به صورت جدولهایی ارائه شدند. نتایج نشان می دهد که از میان عوامل موثر بر احساس گرفتاری و بی رمقی زناشویی عدم تفاهم بین زوجین ، تلاش برای کسب استقلال و رشد فردی ، برآورده نشدن نیازهای عاطفی و مالی بسیار پررنگ تر بود. البته شرایط جغرافیایی شهر محل تحصیل و دور بودن زوجین از یکدیگر نیز بی تاثیر نبوده است . بنابراین با آگاهی بخشی به زوجین و بهبود رابطه میان آن دو میتوان از میزان این احساس گرفتاری و بی رمقی کاست تا از وقوع مشکلاتی مانند دلزدگیزناشویی پیشگیری کرد.