جلوه های تکاپوی معماران ایرانی در اتخاذ انرژی های پاک

از زمان انتشار مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ایران در سال ۱۳۷۰ و راه اندازی دوره کارشناسی ارشد معماری و انرژی در سال ۱۳۸۷ تاکنون پژوهش های بسیاری در کشور در زمینه مباحث انرژی در معماری و شهرسازی صورت گرفته است . این مهم به خاطر اهمیت روزافزون شیوه های تامین انرژی در گستره زندگی های فردی و اجتماعی بوده است . طبیعت هرروز که می گذرد بیش از دیروز براثر بی تدبیرهای انسان معاصر به نابودی کشانده می شود. این درحالی است که در فرهنگ های سنتی جهان - به ویژه ایران- نه تنها به طبیعت احترام قائل می شدند بلکه به گونه ای آن را مقدس هم می شماردند. هدف این تحقیق بازنمایی برخی موارد شیوه های رجوع معماران بومی ایران به طبیعت برای اخذ انرژی های پاک است که خود می تواند بستری برای درس آموزی های انسان معاصر در این خصوص باشد. مسئله نگارنده رابطه های دوسویه معماری و طبیعت و شیوه گردآوری داده ها اسنادی - کتابخانه ای و زاویه نگاه به موضوع کیفی بوده است . روش اجرای تحقیق براساس مطالعات توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است .

Keywords:

انرژی های پاک , معماری , محیط زیست , طبیعت