حمل ونقل و ارزش افزوده

مناسبات اقتصادی رایج در فعالیتهای حمل ونقل جاده ای حاکی ازآن است که ناوگان حمل ونقل جاده ایدارای پتانسیلهای کسب درآمد از ناحیه جذب و جابجایی میزان معتنابهی از کالا و مسافر می باشد، بطوریکه چنینظرفیتی موجب می شود تا صاحبان کالا ، بنکداران و خاصان ، مسافربری عمومی جاده ای را به دلیل خصوصیاتنظم پذیری و متعدد بودن برنامه کاری ناوگان مذکور، به این بنگاههای اقتصادی به عنوان ضریب زمانی بسیارارزشمندی نگاه شود.در ناوگان اتوبوس و مسافر بحث جابجایی بسته های پستی به واسطه سرعت و ارزانی جابجایی و همچنین دقت وایمنی در رسیدن مرسولات و همچنین سازکارهای استفاده از ناوگان باری برای تجمیع بارهای خرده می توان کاراییو اثربخشی حمل ونقل جاده ای را دوچندان نمود.در جایی که تولید ناخالص ملی در حمل ونقل کشور بیش از 8% درصد است ، جا دارد با استفاده از روشهای نویندر اصلاح رابطه های راننده و مالک و متصدیان حمل ونقل به گونه ای عمل شود تا دیگر شاهد افزایش هزینه هایسربار ضریب اشغال صندلی اتوبوس نباشیم . با یک حرکت کنترلی و ابلاغی روند ارسال مراسلات و محمولات توسطناوگان اتوبوس را به رسمیت بشناسیم و با عنایت به ضریب 50 درصدی اشغال صندلی در اتوبوسها به عنوان بخشیاز هزینه های عمومی اولیه سرمایه گذاری ناوگان را جبران نمائیم.