سنجش کیفیت زیست پذیری منطقه دو شهر یزد با تاکید بر شاخص های مبتنی بر معیار محیط زیست ی در توسعه پایدار

توسعه فزاینده شهرها در کنار سرعت نرخ رشد جمعیت موجب گردیده تا ساکنان شهرنشین همواره با مسائل مختلف زندگی شهری از جمله آلودگی های مختلف ، ترافیک ، مشکلات بهداشت و سلامتی و ... روبرو شوند. بنابراین کیفیت زندگی و شرایط زیست پذیری در این مناطق ، به شدت رو به کاهش است و تداوم آن زنگ خطری بر ناپایداری این جوامع است . به طوری که بر لزوم اجرای برنامه های توسعه پایدار و توجه بر کیفیت زیست پذیری شهرها تاکید می نماید. پژوهش حاضر با هدف سنجش کیفیت زیست پذیری شاخص های محیط زیست ی شهری در منطقه دو شهر یزد انجام پذیرفت . روش پژوهش از نوع کتابخانه ای به شیوه توصیفی - تحلیلی و با هدف کاربردی بود. از ابزار پرسشنامه با ۱۰ گویه مرتبط با سه شاخص محیط زیست ی اقلیم ، آلودگی و فضای سبز از منظر توسعه پایدار شهری و با توجه به طیف پنج درجه ای لیکرت بهره گرفته شد. به منظور سنجش درجه زیست پذیری شهری از دیدگاه محیط زیست شهری ، از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون تک نمونه ای استفاده شد. نتایج میانگین پاسخ به ۱۰ گویه مورد بررسی در محدوده ۳ قرار داشت که وضعیت زیست پذیری را در درجه متوسطی نشان داد. با این وجود بررسی جزئیات گویه های مورد بررسی بر اساس نتایج آزمون ویلکاکسون مشخص نمود که در محدوده مورد بررسی وضعیت زیست پذیری نسبت به پارامترهای تغییراقلیم ، دسترسی به منابع آب، و بازیافت و استفاده مجدد از پسماند به طور معنی داری در درجه کیفی پایین تر از حد متوسط قرار دارد. بنابراین توصیه می گردد که در برنامه های طرح توسعه پایدار شهری ، به اجرای برنامه های مشارکتی مرتبط با ارتقای آگاهی شهروندان در جهت بیان اهمیت مقوله محیط زیست در زندگی شهری و تشویق آنها به همکاری در بالا بردن سطح کیفی محیط زندگی توجه ویژه ای مبذول شود.

Keywords:

زیست پذیری , آلودگی , اقلیم , فضای سبز , یزد