مقایسه راندمان حذف آنتی بیوتیک سفکسیم با نانوذرات اکسید نیکل و نانوذرات اکسید منگنز از محیط های آبی

سفیکسیم ، یک آنتی بیوتیک نیمه سنتتیک و از جمله سفالوسپورینهای نسل سوم می باشد که به دلیل قابلیت تجزیه پذیری کم و حلالیت بالا در آب، با روشهای متداول حذف نمیشود و تجمع آن در محیط های آبی سبب عوارض جانبی در انسان و محیط زیست خواهد شد. یکی از روشهای حذف آنتی بیوتیکها استفاده از فرایندهای جذب آنتی بیوتیکها با استفاده از توان جذبی بالای نانوذرات می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی راندمان حذف آنتی بیوتیک سفکسیم با نانوذرات اکسید نیکل و منگنز از محیطهای آبی بود.مقدار مشخصی (۲/۰، ۴/۰، ۶/۰، ۸/۰ و ۱ میلیگرم بر لیتر) از هر نانوذره وزن شده و بصورت مجزا در داخل لوله های پلی اتیلنی ریخته شدند. سپس مقدار ۱۰ میلی لیتر از محلول حاوی غلظتهای مختلف (۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم در لیتر) آنتی بیوتیک سفکسیم به آن اضافه شده و در مقادیر pH متفاوت (۳ تا ۹)، زمانهای تعادل مختلف (۱۵، ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه ) با مقادیر مختلف سرعت اختلاط (۵۰، ۱۰۰ ، ۱۵۰، ۲۰۰، ۲۵۰ و rpm ۳۰۰) در دماهای محیط متفاوت (۱۵، ۲۰ ، ۲۵، ۳۰ و ۴۰ درجه سانتیگراد) شیک شده و سپس با دور rpm ۳۰۰۰ سانتریفیوژ شدند. سپس سوسپانسیون بالایی جهت اندازه گیری مقدار آنتی بیوتیک باقیمانده با استفاده از دستگاه HPLC مورد استفاده قرار گرفت .در همه نمونه ها مورد مطالعه تاثیر نانوذره اکسید منگنز بر روی حذف سفکسیم از آب بیشتر از تاثیر نانوذرات نیکل بود. بیشترین مقادیر حذف سفکسیم از آب در شرایط بهینه ۸/۰ گرم نانوذرات، مقدار آنتی بیوتیک ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر، مقدار pH معادل ۶، زمان واکنش معادل ۹۰ دقیقه ، دمای محیط ۳۰ درجه سانتیگراد و سرعت اختلاط rpm ۱۵۰ بدست آمد.استفاده از نانوذرات اکسید نیکل و منگنز روشی با راندمان بالا جهت حذف آنتی بیوتیکها از پسابهای بیمارستانی میباشد و مهمترین پارامترهای موثر بر روی فرایند حذف pH و مقدار نانوذرات میباشد.

Keywords:

آنتی بیوتیک , نانوذره اکسید منگنز و نیکل , پساب بیمارستان.