تاثیر هوش معنوی بر تمایل به سفر (مطالعه موردی : گردشگران مقصد مشهد)

یکی از مهم ترین و کهن ترین عوامل و انگیزههای مسافرت انسان باورهای مذهبی و احساسات دینی بوده است . مشهد به عنوان قطب اول جهان تشیع و دومین شهر مذهبی جهان، بزرگترین میزبان شیعیان و گردشگران علاقه مند به ائمه اطهار می باشد که به علت وجود بارگاه مقدس رضوی ، جاذبه های طبیعی و تاریخی و قرارگیری در مسیر کریدور فراملی شمالی - جنوبی ، کارکرد زیارت و گردشگری به عنوان کارکرد اصلی این شهر تلقی می گردد. پژوهش حاضر بر مبنای هدف جزو تحقیقات کاربردی و بر مبنای روش جزو تحقیقات توصیفی -پیشمایشی می باشد . روش گردآوری دادهها در این پژوهش به صورت کتابخانه ای و میدانی بوده. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه گردشگران مقصد مشهد که در بازه زمانی اردیبهشت ۱۴۰۱ تا خردادماه ۱۴۰۱ به مشهد سفرکردهاند، تشکیل داد. نمونه پژوهش نیز به طور تصادفی ۲۹۱ نفر تعیین گردید. به منظور اندازهگیری متغیرهای پژوهش ، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸) و تصمیم مجدد به سفر جلیل وند و سمیعی (۲۰۱۲) بین نمونه های پژوهش توزیع و توسط آنها تکمیل گردید.به منظور تجزیه وتحلیل داده از نرمافزارSPSS نسخه ۲۴ و دادهها با روش آزمون ماتریس همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که هوش معنوی ، تمایل به سفر را در جهت مثبت پیش بینی می کند (۷۰۶/۰β= و ۰۱P/۰(> و با افزایش هوش معنوی ، تمایل به سفر و تصمیم مجدد به سفر در گردشگران مشهد افزایش می یابد. بنابراین نتیجه اجرای پژوهش نشان داد که هوش معنوی بر تمایل و تصمیم مجدد به سفر (مطالعه موردی : گردشگران مقصد مشهد) تاثیر معناداری دارد. پیشنهاد می شود به منظور تمایل مجدد به سفر مقصد مشهد، سازمانهای مربوطه درزمینه معنویت و هوش معنوی برای گردشگران برنامه های آموزشی -تبلیغی مرتبط باهوش معنوی و معنویت را در نظرگیرند.

Keywords:

هوش معنوی , تمایل به سفر , تصمیم مجدد به سفر , گردشگری , مشهد