پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی و سبک های یادگیری در دانش آموزان دختر شهر مشهد

این مطالعه با هدفپیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی و سبک های یادگیری در دانش آموزان دختر انجام شد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند. نمونه پژوهش ۴۰۰ نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، ۱۹۹۹)، ویژگی های شخصیتی (کاستا و مک کری، ۱۹۹۲) و سبک های یادگیری (کلب، ۱۹۸۵) پاسخ دادند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان به کمکبا نرم افزار SPSS-۲۱ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سبک های یادگیری همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق یابنده، برون گرایی و وظیفه شناسی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه مثبت و معنادار و روان رنجورخویی با خودکارآمدی تحصیلی آنان رابطه منفی و معنادار داشت. متغیرهای ویژگی های شخصیتی و سبک های یادگیری توانستند ۸/۳۷ درصد از تغییرات خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر را پیش بینی نمایند (۰۵/۰p < ). بر اساس نتایج، برای افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر می توان به کمک کارگاه های آموزشی سبک های یادگیری، برون گرایی و وظیفه شناسی آنان را افزایش و روان رنجورخویی آنان را کاهش استفاده کرد.

Keywords:

خودکارآمدی تحصیلی , ویژگی های شخصیتی , سبک های یادگیری