بررسی ارتباط اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بر اختلالات یادگیری در یادگیرندگان ابتدایی

اختلالات عصبی بازتابی از هوش یادگیرندگان یا میزان تلاش آنها نیست بلکه اختلالاتی هستند که در عملکرد و رفتار یادگیرندگان و یادگیرندگان موثر هستند. اختلالات یادگیری ویژه و بیش فعالی از شایع ترین مشکلات در یادگیرندگان ابتدایی است. اختلال بیش فعالی یک الگوی مداوم که علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را تجربه می کنند. این اختلال در عملکرد اجرایی یادگیرنده ممکن است تاثیر بگذارد. اما اختلال بیش فعالی یک ناتوانی یادگیری نیست، زیرا بر توانایی فرد برای یادگیری یک مجموعه مهارت خاص، مانند خواندن، نوشتن، یا ریاضیات تاثیر نمی گذارد. نتیجه این بود که با اینکه اختلال بیش فعالی منجر به اختلالات یادگیری نمی شود اما، برخی از اثرات اختلال بیش فعالی، مانند مشکل در تمرکز، می تواند منجر به برخی از چالش ها در یادگیری شود. این شرایط یادگیری را چالش برانگیز می کند، اما لزومی ندارد تلاش یادگیری یادگیرنده را متوقف کند. یادگیرندگان مبتلا به اختلال بیش فعالی و دارای اختلال یادگیری توانایی این را دارد که به یادگیرندگان موفقی تبدیل شوند و به موفقیت های بزرگی در زندگی برسند. با ترکیب مناسب درمان و حمایت، افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی و اختلال یادگیری می توانند حتی در شرایطی که نیاز به توجه دقیق و سکوت دارند، پیشرفت کنند. این پژوهش با هدف تاثیری که اختلال بیش فعالی بر اختلال یادگیری می تواند داشته باشد و با استفاده از روش کتابخانه ای و مرور مقالات انجام شد.

Keywords:

اختلال یادگیری , اختلال بیش فعالی , نقص توجه , آموزگار ابتدایی , یادگیرنده