زیباسازی بصری و توسعه شهری و نقش شهرداریها

منظر شهری، نه تنها عرصه ای کالبدی برای حضور انسان، بلکه نمود ارزش ها، نمادها، تجارب، تاریخ، سبک زندگی و هویت یک جامعه و مجموعه ای از اطلاعات «بصری» و عینی مانند زمین، اشیاء، عناصر مصنوع و طبیعی، پوشش گیاهی، آب، آسمان و نیز مجموعه ای از اطلاعات «غیربصری» و ذهنی مخاطب، شامل خاطرات مکان، تجربیات قبلی و ارتباطات افراد است که به واسطه مجموعه ای از عوامل شامل جهان بینی، فرهنگ، ویژگی های فردی و اجتماعی، توسط فرد ادراک می شود و با حضور انسان معنا می یابد.فضاهای شهری به عنوان یکی از مهم ترین محصولات طراحی شهری، زمانی به اهداف خود دست خواهند یافت که از سوی کاربران خود پذیرش شده و مورد استقبال قرار گیرند. این امر در گروه ادراک شهروندان از فضا و برقراری تعامل بین ایشان و فضا بر اساس این ادراک است. رشد جمعیت نامتناسب با توسعه شهری در شهرها باعث شده است که مدیران شهری بیشتر به جنبه های فیزیکی-کالبدی شهرها توجه نموده و تا حدودی از تاثیرات روانی و ذهنی کالبد شهر بر شهروندان غفلت ورزیده اند. امروزه بدلیل فقر در سواد بصری متاسفانه محیط پیرامون نه تنها به درستی توسط طراح، طراحی نمی شود بلکه ناظر نیز قادر به درک مطلوب از محیط و در نتیجه لذت زیبایی شناسی نمی باشد. در علم شهرسازی فراهم کردن فضایی که عواطف مثبت را تقویت کند و امکان بروز عواطف منفی را به حداقل برساند، ضروری است بر این اساس، یکی از وظایف اساسی نهادهای اجتماعی و عمومی چون شهرداری و شورای شهر و به طورکلی نظام مدیریت شهری تلاش برای ایجاد فضایی شاد برای شهروندان در جامعه است. در این راستا سیما و منظر شهرها تحت تاثیر این اغتشاشات بصری, چهره ای ناخوشایند و نامطلوب یافته اند که هیچ گونه جذابیت و زیبایی در آن ها وجود ندارد. این پژوهش در راستای بررسی نقش زیباسازی و ارتقاء کیفیت محیط بر سرزندگی فضای شهری شکل گرفته است.

Keywords:

زیباسازی بصری , توسعه شهری