پیش بینی تاب آوری بر اساس سبک های فرزند پروری در بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاب آوری براساس سبک های فرزندپروری در بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک که به کلینیک های درمانی وابسته به علوم پزشکی شهرستان اراک در سال ۹۹-۹۸ مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل ۳۴۷ زن، ۱۸تا ۵۵ ساله که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه سبک های فرزندپروری یانگ و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد، سبک های فرزندپروری (خویشتن تحول نیافته/گرفتار، وابستگی) با تاب آوری رابطه منفی و معنادار دارد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که با فراهم نمودن شرایط مناسب در دوره کودکی و بهبود روابط والد-فرزند زمینه را برای افزایش تاب آوری و جلوگیری از ابتلا به اختلالات سایکوسوماتیک فراهم نمود.

Keywords:

تاب آوری , سبک های فرزند پروری , اختلالات سایکوسوماتیک.