مدیریت ایمنی روانی در محیط کار

در این مقاله به طرح و بررسی تئوری تعامل انسانی پرداخته شده است. ایمنی روانی علی رغم آن که یک نیاز پساماتریالیستی است اما تجلی گر نیاز به حفظ خود در یک مفهوم اجتماعی و عاطفی است. سطوح امنیت روانی در چهار سطح بیان می شود که به ترتیب عبارتند از ایمنی پذیرفته شدن، ایمنی یادگیرنده، ایمنی مشارکت کننده و ایمنی چالشگر. ایمنی پذیرفته شده اولین سطح ایمنی روانی است به گونه ای که معیار پذیرفته شدن افراد در یک محیط، ارزش های انسانی است. در ایمنی یادگیرنده شرایط محیطی باید به گونه ای تنظیم شود که مشوق افراد جهت یادگیری مهارت های عنوان شده در حرفه مورد نظر باشد و در مقابل از یادگیرنده انتظار می رود جهت انجام فعالیت ها مشارکت داشته باشد. ایمنی مشارکت کننده یک امتیاز کسب شده بر اساس عملکرد نشان داده شده است و به فرد در ازای عملکرد مناسب، استقلال بیشتری اعطا می شود. در این سطح، فرد حمایت تیم را به عنوان پشتیبان دارد و در مقابل نیز در امور فراتر از نقش با تیم مشارکت دارد. در بالاترین سطح ایمنی، ایمنی چالشگر قرار دارد؛ به گونه ای که به فرد این قدرت و اختیار داده می شود که متناسب با شرایط مورد نیاز، نقاط قوت و ضعف سیستم را شناسایی نموده و جهت اصلاح آن اقدام کند.

Keywords:

ایمنی روانی , نوآوری , تعامل انسانی , خلاقیت , اعتماد به نفس