عینیت در علوم پایه تربیتی از منظر روش بازسازی عقلانی

غلبه رویکردهای تفسیری بر رویکردهای تبیینی در علوم تربیتی در دهه های اخیر سبب شده است که عده ای از صاحبنظران، دستیابی به عینیت در پژوهش تربیتی را ناممکن تلقی نمایند. هدف این پژوهش بررسی امکان دستیابی به عینیت در پژوهشهای تربیتی است و ضمن بررسی دیدگاه های اثبات گرا ،پسا اثبات گرا و بازسازیگرا، به این مسئله از منظر روش بازسازی عقلانی هابرماس پاسخ میدهد. روش تحقیق حاضر، استنتاجی و مقایسه ای است. یافته ها نشان میدهند که توجه به ساختارهای هنجاری زیربنایی عام، زمینه لازم برای دستیابی به نوعی عینیت در تقسیر را در اختیار پژوهشگر تربیتی میگذارد و از این طریق پژوهشگر میتواند رویکردهای تبیینی و تفسیری را تلفیق کند. این امر سبب میشود که عینیت در پژوهش تربیتی باز سازنده از طریق بیطرفی از درون حاصل شود و لذا از رویکردهای اثباتگرا و پسا اثبات گرا که به دنبال بیطرفی از بیرون هستند، متمایز شود .در پایان چالشها و محدودیتهای این نوع عینیت در پژوهشهای تربیتی موردبررسی و نقد قرارگرفته اند.

Keywords:

روش شناسی , پژوهش تربیتی , بازسازی عقلانی , یورگن هابرماس , عینیت.