بررسی شیوه یادگیری اجتماعی عاطفی و تاثیراتش بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

امروزه پژوهشگران بر ضرورت توجه به پیش بینی کننده های پیشرفت تحصیلی تاکیدی خاص دارند، آن چنان که در سه دهه ی اخیر، مطالعه عوامل موثر بر پیشرفت و عملکرد تحصیلی بیش از پیش، مورد توجه نظام های آموزشی قرار گرفته است. دانش آموزانی که مهارت یادگیری اجتماعی عاطفی قوی دارند نه تنها در کلاس بهتر عمل می نمایند و با همسالان خود ارتباط خوبی برقرار می کنند، بلکه می آموزند که چگونه در آینده، و در سنین بزرگسالی تواناتر شوند. با توجه به ارتباط شناخت، انگیزش، عاطفه در رفتار انسان، متغیرهای متعددی به منظور تبیین عملکرد تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در حوزه های متفاوت درسی شکل گرفته و به آزمایش گذاشته می شوند. پیش بینی دقیق از پیشرفت و عملکرد تحصیلی، تنها بر پایه ظرفیت هایی که به وسیله آزمون های هوش سنجیده می شوند صورت نمی گیرد، بلکه باید اطلاعاتی در خصوص ویژگی های شخصیتی، انگیزشی، عاطفی و شناختی که نقش میانجی بین توانایی ها و پیشرفت در حیطه ای ویژه ایفا می کنند در اختیار داشت. طبق گفته محققین نامزدهای مشاغل امروز باید قادر به همکاری، برقراری ارتباط و حل مشکلات باشند مهارت هایی که عمدتا از طریق یادگیری اجتماعی و عاطفی ایجاد می شود. یادگیری اجتماعی عاطفی باعث حل موثر مسئله، نظم و انضباط، داشتن انگیزه و مدیریت احساسات می شود و پایه و اساس تاثیرات مثبت و طولانی مدت بر روی کودکان، بزرگسالان و جوامع را فراهم می کند.از چنین شرایطی کودکان رشد و مدارس پیشرفت کرده و مشاغل سود می برند به قطع چنین جامعه ای تقویت می شود. این امر نشانگر این موضوع است که پیشرفت تحصیلی و هر نوع بهبود در عملکرد دانش آموز از طریق یادگیری عاطفی اجتماعی تحت تاثیر قرار می گیرد که نیازمند توجه ویژه از سوی مسئولین آموزشی بخصوص معلمان در مدارس می باشد چراکه تاثیرات مستقیم بر آینده شغلی و جایگاه اجتماعی فراگیران در زندگی آینده شان دارد. در این پژوهش به بررسی شیوه یادگیری عاطفی اجتماعی و تاثیراتش بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با استناد به روش مروری و استفاده از نتایج مطالعات مرتبط با موضوع پرداخته می شود.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , یادگیری اجتماعی عاطفی , یادگیری , دانش آموز