اثر بخشی گذراندن اوقات فراغت بر شادکامی، خود اثربخشی و سلامت روان دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملک در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی گذراندن مفید اوقات فراغت بر شادکامی، خود اثربخشی و سلامت روان دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملک بود. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان باغملک در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ به تعداد ۱۴۵۶ نفر است. حجم نمونه پژوهش شامل ۶۰ نفر (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل) از دانش آموزان پسر پایه چهارم متوسطه شهر باغملک که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در گروه آزمایش علاوه بر فعالیت های عادی مدرسه، هر هفته یک تا دو جلسه که معمولا هر جلسه یک نیم روز به طول می انجامید، فعالیت های مورد علاقه دانش آموزان اجرا گردید، و پس از ۵۰ روز از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد. در این پژوهش از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، پرسشنامه خود اثربخشی شرر (۱۹۹۰) و سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و از آزمون های لوین، گلوموگرف-اسمیرینف و تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد مقدار تاثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر شادکامی (f=۱۳/۹۳)، ۰۰۱/۰P= و گذراندن اوقات فراغت ۵۲ درصد از تغییرات شادکامی را تبیین می کند. میزان تاثیر گذراندن اوقات فراغت بر خود اثربخشی (f=۱۷/۶۴)، ۰۰۱/۰P= و مقدار تاثیر گذراندن اوقات فراغت بر سلامت روان(f=۲۵/۷۸)، ۰۰۱/۰P= بود. تاثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر مشکلات جسمانی، اضطراب، نارسا کنش وری اجتماعی و افسردگی در سطح ۰۵/۰ P< معنادار بود.

Keywords:

اوقات فراغت , شادکامی , خود اثربخشی , سلامت روان , دانش آموزان