تاثیر برخی تنظیم کننده های رشد گیاهی بر ریزازدیادی ارکیده (Phalaenopsis philippinensis) با استفاده از جوانه های ساقه گلزا

ارکیده از معروف ترین و مهمترین گیاهان زینتی بوده و ارزش تجاری بالایی دارد. کشت بافت از مهمترین روش های تکثیر آن محسوب می شود. هدف این تحقیق تعیین بهترین غلظت تنظیم کننده های رشد بنزیل آمینو پورین (BAP) و ایندول بوتریک اسید (IBA) بر ریز ازدیادی ارکیده می باشد. از جوانه ساقه گلزا در ارکیده فلانوپسیس (Phalaenopsis philippinensis) به عنوان ریز نمونه استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور BAP و IBA و در سه تکرار اجرا گردید. در بخش ساقه زایی فاکتور اول BAP در ۴ سطح (۰، ۵/۰، ۱ و ۲ میلی گرم در لیتر) و IBA در ۲ سطح (۰ و ۲۵/۰میلی گرم در لیتر)، همچنین در بخش ریشه زایی فاکتور اول IBA در ۴ سطح (۰، ۵/۰، ۱ و ۲ میلی گرم در لیتر) و BAP در ۲ سطح (۰ و ۱/۰ میلی گرم در لیتر) در نظرگرفته شد. نتایج نشان داد که بهترین عملکرد در ساقه زایی در غلظت ۱ میلی گرم در لیتر BAP به همراه ۲۵/۰ میلی گرم در لیتر IBA به تعداد ۲۷/۱۲ ساقه به ازای هر ریز نمونه حاصل شد. کمترین تعداد ساقه نیز در شاهد مشاهده گردید. در ریشه زایی، بیشترین تعداد ریشه (۳۳/۴ عدد) و همچنین بیشترین طول ریشه ها (۶۷/۸ سانتی متر) در غلظت ۱ میلی گرم در لیتر IBA به همراه ۱/۰ میلی گرم در لیتر BAP بدست آمد. همچنین نتایج نشان می دهد که ترکیب تنظیم کننده های رشد با هم در مقایسه با کاربرد آنها به تنهایی، نتیجه را بهبود می بخشد. بنابراین نتایج در کل نشان داد که کشت بافت گیاهی روشی مناسب و بهینه در تکثیر انواع ارکیده می باشد.

Keywords:

کلمات کلیدی: ارکیده فلانوپسیس , ایندول بوتریک اسید , بنزیل آمینوپورین , ریزازدیادی , کشت بافت گیاهی