الگوی حاکم بر روابط ایران و عربستان در منطقه ژئوپلتیکی خلیج فارس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی؛ دوستی یا دشمنی

هدف پژوهش حاضر، آن است تا با استفاده از چارچوب نظری مجموعه امنیتی باری بوزان که دارای ۵ لایه کلیدی، امکانمداخله قدرت های خارجی، مرز های متمایز کننده، ساختار آنارشیک، قطبی بودن و وجود الگو های دوستی و دشمنی میانکشگران، می باشد؛ الگویی برای روابط ایران و عربستان در منطقه ژئوپلتیکی مجموعه امنیتی خلیج فارس، بعد از پیروزیانقلاب اسلامی ۱۹۷۹ ترسیم کند تا به این مسئله آگاه شود که روابط دو کشور مذکور بعد از انقلاب ۱۹۷۹ بشتر به سمتدوستی می رود یا دشمنی؟ زیرا از بعد از انقلاب ۱۹۷۹ ایران، مجموعه امنیتی خلیج فارس شاهد رقابت تنگاتنگ دو کنشگرمذکور بوده است. داده های پژوهش،به صورت اسنادی جمع آوری شده، روش تحلیل داده ها کیفی با استفاده از نظریهمجموعه امنیتی باری بوزان می باشد و رویکرد پژوهش نیز اثبات گرا می باشد. یافته پژوهش حاضر آن است که در صورتدوستی دو کنشگر نامبرده در مجموعه امنیتی خلیج فارس، احتمال سرایت بحران های مختلف از قبیل جنگ، بحرانمشروعیت، بحران نفوذ از مجموعه امنیتی اوراسیای مرکزی، به دلیل وقوع اخیر جنگ اوکراین، به مجموعه امنیتی خلیجفارس به حداقل می رسد؛ و آنچه از نتایج پژوهش حاضر بر می آید آن است که احتمال تشدید بحران هویت میان شیعه وسنی در صورت دوستی دو کنشگر نام برده، در مجموعه امنیتی خلیج فارس کاهش می یابد.

Keywords:

ایران , عربستان , خلیج فارس , مجموعه امنیتی , باری بوزان , دوستی , دشمنی