واکاوی خودکارآمدی به عنوان عاملی اثرگذار بر رضایت کاری آموزگاران

اساس شکوفایی هر جامعه بر شالوده وجودی نظام آموزش و پرورش آن برپا شده و در میان همه عوامل تاثیرگذار بر بهبود عملکرد یک نظام آموزش و پرورش، اغلب صاحبنظران و متفکران مسائل تربیتی و آموزشی اتفاق نظرشان بر این امر است که آموزگاران تاثیرگذارترین عامل در فرآیند تعلیم و تربیت هستند. خودکارآمدی یا همان باور فرد نسبت به توانایی هایش برای دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، نه تنها می تواند روی احساسی که نسبت به خویش دارد تاثیرگذار باشد، بلکه در موفقیت برای دستیابی به اهداف نیز نقش دارد و مهم است. یک معلم علاوه بر آموزش دروس و علوم مختلف وظایف زیادی بر عهده دارد. او باید بتواند با درک و شناخت دانش آموزان در جهت بالا بردن خصوصیات اخلاقی مثبت آن ها بکوشد، مشکلات آن ها را تا حد توان خود حل کند، رابطه ای صمیمانه با رعایت حد اعتدال با آن ها برقرار سازد، مهارت های بهتر زندگی کردن را به آن ها بیاموزد تا بتواند در نقش خود به عنوان الگوی خوب و موثر در شکل دادن به هویت و شخصیت دانش آموزان گام های مثبتی بردارد و این میسر نیست مگر اینکه خود شخص معلم در زمینه ی کاری خود ماهر و توانا باشد و بتواند با به روز کردن اطلاعات و علم خود بهترین عملکرد را داشته باشد. درست است که تجربه برای معلم از اهمیت زیادی برخوردار است و می تواند برای او در انجام وظایفش کمک کننده باشد اما تنها تجربه کافی نیست. برای خودکارآمدی شغلی، روابط مثبت را با موفقیت شغلی عینی و ذهنی در نظر گرفته می شود. خودکارآمدی شغلی بالاتر با موفقیت شغلی ذهنی بالاتر مطابقت دارد که با استرس ادراک شده کمتر و رضایت کاری بالاتر اندازه گیری می شود. در این پژوهش به تبیین مقوله خودکارآمدی شغلی آموزگاران و اثرات آن بر رضایت کاری پرداخته شد.

Keywords:

رضایت کاری , آموزگار , موفقیت حرفه ای , خودکارآمدی.