نقش سرمایه اجتماعی در بهره وری نیروی کار در سازمان های آموزش و پروش

در اقتصاد متعارف نیروی کار به عنوان یکی از منابع اولیه محسوب می شود که قابلیت جایگزینی با سرمایه را در سازمان های آموزشی دارد پس در اصل نیروی کار را به عنوان نوعی از منابع اولیه که عنوان فیزیکی می گیرد و به صورت مکانیکی سرمایه می تواند جایگزین نیروی کار شود ولی در طرف مقابل این نکته را به صورت ضمنی در نظر می گیرند که نیروی کار دارای اختیار است. البته در اسلام از دو جنبه تفاوت دارد اول اینکه این هم وزن دیدن نیروی کار انسانی و سرمایه وجود ندارد و دوم اینکه این فرد مسلمان در تمام اعمالش با توجه به اعتقادات اسلامی که دارد اخلاقیات و وجدان کاری را در نظر می گیرد و از طرفی چون نیروی کار همان فرد مسلمان است پس این کلیت در ضمن کارها وجود دارد. سرمایه اجتماعی می تواندمزایای اقتصادی،اجتماعی و سیاسی را به دنبال داشته باشد و این به دلیل رابطه اعتماد و همکاری متقابل با کارایی است. به نظر می رسد توافق زیادی در مورد مکانیزم هایی که از راه آنها سرمایه اجتماعی می تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد اقتصادی داشته باشد،وجود دارد. مهترین این مکانیزم ها عبارتند از: هزینه پایین تر تبادلات، نرخ پایین تر جابه جا یی افراد، تسهیم دانش و نو آوری، ریسک پذیری، بهبود کیفیت محصول. تاثیر چنین موضوعاتی در سازمان در اصطلاح کارایی نهفته است.در واقع اگر کارکنان احساس کنند که کار فرمایان با آنها رفتار خوبی دارند،این مسله نیز برای کار کنان ،باعث کاهش جابه جایی ها و غیبت های شغلی می شود.وروابط مستحکم تری بین کارفرمایان و کارمندان بر قرار می شود و کارمندان فرصت بیشتری برای تسهیم اطلاعات خود در برابر دانش های جدید دارند.نتیجه چنین حس اعتماد و همکاری تیمی احتمالا کیفیت بالاتر محصولات خواهد بود. که سرمایه اجتماعی آن را در بر می گیرد.