اثربخشی معنویت درمانی بر کاهش نگرانی اجتماعی، رفتارهای خودشکن و اضطراب کرونا دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر کاهش نگرانی اجتماعی، رفتارهای خودشکن و اضطراب کرونا دانش آموزان دختر بود. روش تحقیق پژوهش نیمه آزمایشی و با استفاده از گروه کنترل و آزمایش انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد. نمونه آماری پژوهش ۳۰= نفر از دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر تربت حیدریه بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. این۳۰ نفر به طور تصادفی در۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شد که گروه آزمایش، تحت درمان معنویت درمانی قرار گرفت و گروه کنترل تحت درمان قرار نگرفت. داده ها بااستفاده ازسه پرسشنامه استاندارد اضطراب کرونا علی پور و همکاران )۱۳۹۸(، پرسشنامه نگرانی اجتماعی جرابک )۱۹۹۰( و پرسشنامه رفتارهای خودشکن لی و همکاران )۱۹۹۹( جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی با استفاده از نرم افزار spss۲۶ و روش کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد در سطح خطای ۵ درصد معنویت درمانی بر کاهش نگرانی اجتماعی، رفتارهای خودشکن و اضطراب کرونا دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

معنویت درمانی , کاهش نگرانی اجتماعی , رفتارهای خودشکن , اضطراب کرونا