بررسی رابطه سبکهای مدیریت تعارض با اثربخشی سازمانی مدیران مدارس ابتدایی ناحیه یک شهرکرمان با میانجیگری جو سازمانی

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین سبکهای مدیریت تعارض با اثربخشی سازمانی مدیران مدارس ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان با میانجیگری جوسازمانی انجام گرفت. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی همبستگی قرار می گیرد. جامعه اماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان بود که تعداد آنها برابر با ۱۱۰۰ نفر میباشد که از آن نمونه ای باحجم ۲۸۷ نفر باروش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه، سبکهای مدیریت تعارض رابینز((۱۹۹۴، پرسشنامه اثربخشی سازمانی پارسونز و پرسشنامه جو سازمانی هالپین وکرافت (۱۹۶۳) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای spss وpls انجام شد. جهت تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب الفای کرونباخ وبرای تعیین روایی از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین مولفه های سبکهای مدیریت تعارض (رقابتی، همکاری، مصالحه، سازش) با اثربخشی سازمانی مدیران رابطه معناداری وجود دارد اما بین سبک مدیریت تعارض اجتنابی با اثربخشی سازمانی مدیران رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین سبکهای مدیریت تعارض با جوسازمانی رابطه معناداری وجود دارد. طرفی جوسازمانی در رابطه بین سبکهای مدیریت تعارض (رقابتی، همکاری، مصالحه، اجتنابی، سازش) واثربخشی سازمانی مدیران مدارس ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان نقش میانجی دارد.

Keywords:

سبکهای مدیریت تعارض , اثربخشی سازمانی , جوسازمانی , مدیران.