بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره بر خیانت و تنظیم هیجان زنان با طلاق عاطفی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره بر خیانت و تنظیم هیجان در زنان با مشکلات طلاق عاطفی انجام شد. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل ۲۰۰ نفر از زنان با مشکلات طلاق عاطفی ارجاع داده شده به شعبه های کلینیک خانواده ایرانی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بودند که ۱۸ نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۹) نفر گروه آزمایش و ۹ نفر در گروه گواه) جایگزین شدند. درمان مبتنی بر طرحواره درمانی (یانگ و همکاران، (۲۰۰۶ در ۱۶ جلسه، طی ۲ ماه برای گروه آزمایش انجام شد. ابزارهای پژوهش، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (۱۹۹۴)، نگرش به خیانت زناشویی واتلی (۲۰۰۸) و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گراس و جان (۲۰۰۳) بودند. تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار ۶۳۶۶-۲۴ انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که مداخله مبتنی بر طرحواره بر کاهش خیانت و افزایش تنظیم هیجان در زنان موثر بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر طرحواره از مداخلات موثر برای کاهش خیانت و افزایش تنظیم هیجان در زنان با طلاق عاطفی میباشند.

Keywords:

درمان مبتنی بر طرحواره , خیانت , تنظیم هیجان , طلاق عاطفی.