بررسی رابطه بین خودپنداره و رضایت از زندگی در معلمان شهرستان چابهار

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین خودپنداره و رضایت از زندگی در بین معلمان شهرستان چابهار انجام گرفت. روش انجام تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان شهرستان چابهار بود که ۱۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه خودپنداره راستوجی و رضایت از زندگی داینر می باشد. برای تحلیل آماری داده ها از شاخص های آماری جدول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و همچنین از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمون t تک نمونه برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده شده است. یافته های این پژوهش حاکی از این بود که بین خود پنداره و رضایت از زندگی معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین بین ابعاد خودپنداره و رضایت از زندگی رابطه معناداری مشاهده گردید و میزان رضایت از زندگی معلمان در حد نسبتا مطلوبی می باشد در مقایسه میزان رضایت از زندگی معلمان زن و مرد تفاواتی وجود نداشت و یکسان بود.

Keywords:

خوپنداره , رضایت از زندگی , معلمان.