اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله با رویکرد قصه گویی بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله با رویکرد قصه گویی بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماریپژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر کلاس ششم دبستان شهر عنبرآباد در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ (به تعداد ۳۲۳نفر) بود که از بین مدارس ابتدایی پسرانه، به روش نمونه گیری در دسترس، یک مدرسه انتخاب شد. سپس از بین دانش آموزان پایه ششم که دارای نمرات بالا در خودناتوان سازی تحصیلی بر اساس مقیاس خودناتوان­سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) بودند، ۴۰ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۲۰ نفر) جای گرفتند. گروه آزمایش، دریافت کننده آموزش مهارت حل مسئله با رویکرد قصه گویی در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای بودند. در پایان دوره، بار دیگر مقیاس خودناتوان سازی برای هر دو گروه اجرا و نتایج داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تک­متغیره تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد با توجه به پایین­تر بودن میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون، مقدار F بدست آمده برابر با ۱۴/۳۱ است که در سطح اطمینان ۹۹ درصد معنادار بوده است (۰۱/۰>P). همچنین اندازه اثر آموزش مهارت حل مسئله با رویکرد قصه گویی بر خودناتوان­سازی تحصیلی دانش آموزان ۷/۴۵ درصد و در سطح ۰۱/۰>P معنادار بوده است. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که برای کاهش خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان، آموزش مهارت حل مسئله با رویکرد قصه گویی موثر بوده است.

Keywords:

آموزش مهارت حل مسئله , رویکرد قصه گویی , خودناتوان سازی تحصیلی , دانش آموزان