راهبردهای حفاظت از فن آوران بومی (گنجینه های زنده بشری). مطالعه موردی: کرمان

اهمیت فن آوران بومی کهنسال به عنوان حاملان میراث فرهنگی ناملموس و پاسداری از آن به طور گسترده ای از طرف جامعه ی جهانی شناخته شده است. حفاظت بهینه از ایشان، به عنوان تضمین ادامه ی توسعه دانش و مهارت و انتقال آنها به نسل های جوان تر از دغدغه های مهم امروزین یونسکو و نهاد میراث فرهنگی می باشد. این پژوهش به دنبال طرح مسله تعیین راهبردهای حفاظت و پاسداری از حاملان میراث فرهنگی بوده و با استفاده از تجارب کشورهای دیگر، به مقایسه مسله طرح شده در ایران پرداخته است. مطالعه موردی در شهر کرمان و در خصوص فن آوران این شهر با نمونه گیری هدفمند و با استفاده از مطالعه مردم نگارانه و بهره گیری از تکنیک های مصاحبه ، تفسیر آنها و استخراج درون مایه های فرعی و اصلی انجام پذیرفته است. آنچه از این مطالعه بدست آمد موید این مسله مهم است که در ایران مسله حفاظت از حاملان کهنسال میراث فرهنگی با توجه به روند رو به رشد سالمندی و مسایل مترتب بر آن که تهدیدی جدی برای از دست رفتن گنجینه های دانش بومی محسوب می گردد باید با همکاری نهادهای گوناگون و میراث فرهنگی پیگیری و راهبردهای موثر اتخاذ گشته و تهدیدها به فرصت بدل شوند.

Keywords:

گنجینه های زنده بشری , حاملان میراث فرهنگی , فن آوران بومی , راهبردهای حفاظت , سالمندان