بررسی مشکلات و ناتوانی های یادگیری در دانش آموزان دوره ابتدایی

مطالعه حاضر اثر راهبردهای شناختی و فراشناختی در بهبود انشای دانش آموزان با اختلالات یادگیری را بررسی می کند. تشخیص اختلالات یادگیری در کودکان معمولا در والدین اضطراب زیادی ایجاد می کند، زیرا آن ها نمی دانند چه ویژگی یا نقصی به فرزند آن ها نسبت داده شده است. اختلال یادگیری به شرایطی گفته می شود که در آن فرد با وجود داشتن بهره هوشی (IQ) طبیعی در یادگیری، خواندن، نوشتن و ریاضی دچار مشکل می شود. پس مهم ترین نکته ای که می تواند نگرانی والدین را کاهش دهد، این است که فرزند آن ها به اندازه بقیه ی همسالان خود باهوش است؛ هرچند که بین پیشرفت تحصیلی و توان شناختی او فاصله وجود دارد، اما این جمله به معنای تنبل، بی انگیزه یا کند ذهن بودن آن ها نمی باشد. اختلال یادگیری نوعی اختلال عصبی است. به زبان ساده، یک اختلال یادگیری ناشی از تفاوت در نحوه “سیم کشی” مغز فرد است. کودکان دارای اختلال یادگیری یا به اندازه همسالان خود باهوش یا از آن ها باهوش تر هستند اما ممکن است در خواندن، نوشتن، هجی کردن، استدلال، به یاد آوردن و یا سازماندهی اطلاعات مشکل داشته باشند اگر در چیزهایی را خودشان کشف کنند یا به روش های مرسوم آموزش داده شوند. اختلال یادگیری قابل درمان یا رفع نیست. این یک مسئله مادام العمر است با وجود پشتیبانی و مداخله مناسب، دانش آموزان دارای اختلال یادگیری می توانند در مدرسه موفق شوند و به سمت مشاغل موفق و غالبا متمایز در زندگی بروند. والدین می توانند با تشویق نقاط قوت، شناختن نقاط ضعف آن ها، درک سیستم آموزشی، کار با متخصصان و یادگیری راه کارهای مقابله با مشکلات خاص به دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در رسیدن به چنین موفقیت هایی کمک کنند. (۱)