موفقیت بالا برای دانش آموزانی که از نظر اجتماعی و اقتصادی محروم هستند: نمونه ای از یک مدل آموزشی عادلانه در مدارس

دانش آموزانی که از نظر اقتصادی-اجتماعی محروم هستند، نتایج تحصیلی ضعیفی در مقایسه با سایر همسالان خود در سطح جهان دارند. اگر چه کشوری نسبتا ثروتمندتر است، اما این مسائل از دستیابی به موفقیت در ورنامخواست نگران کننده است. این وضعیت به ویژه در مناطق با فقر شدید حاد است، اگرچه بین مدارس در چنین مناطقی تنوع وجود دارد، به طوری که برخی از مدارس به موفقیت یادگیری برای دانش آموزان محروم دست می یابند. تمرکز این مطالعه پژوهشی، درک ویژگی های مشترک در این مدارس موفق، از نظر تصمیم گیری های رهبری و نحوه عملیاتی سازی آن ها توسط معلمان برای حمایت از دانش آموزان دارای محرومیت اجتماعی-اقتصادی برای موفقیت بود. این مطالعه به مدت ۱۲ ماه در یک منطقه با فقر بالا در ایران در ۵ منطقه انجام شد و نمونه ای متشکل از ۳۰ مدرسه ابتدایی در آن شرکت کردند. مصاحبه های نیمه ساختاریافته با رهبران ارشد و معلمان در هر مدرسه شرکت کننده تکمیل شد و تجزیه و تحلیل موضوعی مطابق با نظریه زمینه ای انجام شد. نتایج نشان می دهد که همه مدارس نمونه از هفت محرک کلیدی برای پرورش یادگیری و پیشرفت دانش آموزان محروم استفاده کردند. مدارس شرکت کننده به طور جهانی یافته ها را به عنوان بازتابی واقعی از مدارس خود تشخیص دادند. بحث نشان می دهد که یافته های این مطالعه با ماهیت مشارکتی اش، اگر به منابع ساختاریافته ترجمه شود، می تواند از مدارس دیگر برای موفقیت در تضمین موفقیت های بالا برای دانش آموزان محروم از نظر اجتماعی-اقتصادی در سراسر یک منطقه حمایت کند.

Keywords:

آموزش , معایب , برابری , پیشرفت بالا , رویکرد مشارکتی