بررسی رابطه آموزش مجازی با اضطراب امتحان با میانجی گری درگیری تحصیلی

پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی با تاکید بر معادلات ساختاری است. جامعه آماری شمامل کلیه دانش آموزان ششم ابتدایی شهرستان سواد کوه شمالی به تعداد ۱۵۰ نفر بود. برای نمونه گیری با محاسبه حجم نمونه از طریق معادله کوکران تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب و سپس جهت انتخاب نمونه ا روش نمونه گیری طبقه ای و خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد درگیری تحصیلی دانش آموزان آپلتون و همکاران (۲۰۰۶)، پرسشنامه آموزش مجازی کیم و همکاران(۲۰۰۵) و پرسشنامه استاندارد اضطراب امتحان دریس کول (۲۰۰۷) استفاده شد. در این پژوهش ب از امار توصیفی (حداقل، حداکثر، میانگین، انحراف معیار، کجی و کشیدگی) و آمار استتباطی ( روابط خطی ساده از ضریب همبستگی پیرسون و برای آزمون مدل مفهومی پژوهش از مدل معادلات ساختاری) برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss۲۶ استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین آموزش مجازی و اضطراب امتحان به طور مستقیم رابطه منفی و معنادار وجود دارد. هم چنین بین این دو متغیر به طور غیر مستقیم با میانجی گری درگیری تحصیلی رابطه منفی و معنار وجود داد.

Keywords:

آموزش مجازی , درگیری تحصیلی , اضطراب امتحان , دانش آموزان