بررسی رابطه بین خودکارآمدی و خودپنداره با بهزیستی عاطفی مبتنی بر شغل معلمان دوره ابتدایی دخترانه شهر بجنورد

هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی و خودپنداره با بهزیستی عاطفی مبتنی بر شغل معلمان دوره ابتدایی بوده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی معلمان اسچانن موران (۲۰۰۱)، پرسشنامه خودپنداره دولت آبادی (۱۳۸۶) و پرسشنامه بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل ون کاتویک و همکاران (۲۰۰۰) است که دارای روایی صوری و محتوایی است و ضریب پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با ۰.۸۳، ۰.۹۱ و ۰.۸۰ می باشد. جامعه تحقیق شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی دخترانه شهر بجنورد ۲۶۰ نفر می باشد. با توجه به جدول کرجسی- مورگان، نمونه ای برابر با ۱۵۰ نفر تعیین شد. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی طبقه ای می باشد. تحلیل داده ها با آزمون معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار Lisrel انجام شد. با توجه به نتایج آماری، قدرت رابطه میان بین خودکارآمدی با بهزیستی عاطفی برابر ۵۷/۰ محاسبه شده است، خودپنداره با بهزیستی عاطفی برابر ۴۶/۰ محاسبه شد. آماره آزمون نیز ۷.۹۰ و ۶.۶۲ بدست آمده است که بزرگ تر از مقدار بحرانی t در سطح خطای ۵% یعنی ۹۶/۱ بوده و نشان می دهد همبستگی مشاهده شده معنادار است؛ بنابراین با اطمینان ۹۵% بین خودکارآمدی و خودپنداره با بهزیستی عاطفی مبتنی بر شغل معلمان دوره ابتدایی دخترانه شهر بجنورد رابطه وجود دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , خودپنداره , بهزیستی عاطفی مبتنی بر شغل , معلمان ابتدایی