تاثیر خواندن و نوشتن انتقادی بر تفسیرهای ادبی (انشانویسی) دانش آموزان

محققان ادبی از لنزهای انتقادی خاصی به نام توپوی (Fahnestock & Secor, ۱۹۹۱) برای خواندن ادبیات و نوشتن تفسیرهای خود از این متون بعنوان انشا استفاده می کنند. توپوی ادبی در گفتمان کلاس های ادبیات مدرن کالج استفاده می شود (وایلدر، ۲۰۰۲) و با نمرات بالاتر در کلاس های ادبیات دانش آموزان همراه است (وایلدر، ۲۰۰۲). با این حال، تحقیقات نشان می دهد که دانش آموزان دبیرستانی به طور کلی قادر به توجیه تفسیرهای ادبی خود نیستند (مارشال، ۲۰۰۰). در این مطالعه، به شش دانش آموز دبیرستانی راهبردی آموزش داده شد تا با استفاده از توپو، تفسیری از ادبیات را شکل دهند و سپس استدلالی برای حمایت از آن تفسیر بنویسند. به سه نفر از دانش آموزان آموزش داده شد که نمونه های مکرر الگوهای منفرد نمادگرایی و تصویرسازی را که از یک موضوع پشتیبانی می کنند، به عنوان مثال، توپوس های موجود در همه جا را تشخیص دهند. به سه نفر دیگر آموزش داده شد که الگوهای متضاد نمادگرایی و تصویرسازی را که از یک موضوع پشتیبانی می کنند، یعنی توپوهای پارادوکس، تشخیص دهند. سپس به همه شرکت کنندگان آموزش داده شد که استدلال هایی را بر اساس توپو تشکیل دهند، از نقل قول های مستقیم برای پشتوانه استدلال های خود استفاده کنند، و «جملات پیوندی» بنویسند که نقل قول ها را به استدلال های نویسندگان مرتبط می کند. آموزش در مورد این توپوها منجر به مقالات استدلالی با کیفیت بالاتری شد که شواهد متنی بیشتری برای پشتیبانی از تفاسیر ادبی آنها ارائه کرد.

Keywords:

تحلیل ادبی , استدلال نویسی , توپوی , آموزش راهبرد شناختی , انشانویسی