پیش بینی سازگاری تحصیلی بر اساس خودپنداره تحصیلی با میانجیگری انسجام خانواده

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجیگری انسجام خانواده در رابطه بین خودپنداره تحصیلی با سازگاری تحصیلی انجام گرفته است. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بوده است که از این جامعه نمونه ای به حجم ۶۰۰ نفر، به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. و از آن ها خواسته شد پرسشنامه خودپنداره تحصیلی و پرسشنامه سازگاری تحصیلی و پرسشنامه انسجام خانواده را  تکمیل کنند. تحلیل داده ها با محاسبه ضرایب همبستگی و تحلیل مسیر، با نرم افزار AMOS-۱۸ انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم نیز از آزمون بوتاستراپ استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، روابط مستقیم و غیرمستقیم در مدل پیشنهادی معنادار بودند و روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبول برخوردار بود. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که انسجام خانواده بین خودپنداره تحصیلی با سازگاری تحصیلی دارای نقش میانجی می باشد. کلید واژه ها: خودپنداره تحصیلی، انسجام خانواده، سازگاری تحصیلی.

Keywords:

کلید واژه ها: خودپنداره تحصیلی , انسجام خانواده , سازگاری تحصیلی