فرزندکشی از منظر فقهی در حقوق کیفری ایران

خانواده اصلی ترین رکن هر جامعه و به طور یقین مهمترین نهاد اجتماعی است، چرا که پیش و بیش از نهادهای اجتماعیدیگری چون دولت و نهادهای آموزشی و فرهنگی، در شکل گیری شخصیت افراد و انتقال ارزشها و هنجارهای جامعهایفای نقش می کند. به همین سبب آسیب های موجود در این نهاد، من جمله انواع خشونت های خانوادگی و شدیدتریننوع آن یعنی قتل، جامعه را با بحرانی جدی مواجه میسازد. بدتربن و بی رحمانه ترین نوع قتل نیز فرزندکشی است،قصاص یا عدم قصاص پدر یا مادر برای انجام این عمل شنیع از منظر فقهی در حقوق کیفری ایران سوال اصلی این مقالهاست. در راستای پاسخگویی به این مساله، با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی، هدفی بس مهم که همانا بررسیفرزندکشی از منظر فقهی در حقوق ایران است، را در این پژوهش دنبال خواهیم کرد. جرم فرزندکشی در کنار هر عنوان،وصف خاصی را متبادر میسازد لیکن در کلیت متاثر از توجه به قواعد خاصی در جرم دانستن افعال بوده و در حقوقکیفری ایران، این فرض اجتنابناپذیر، بر اساس عمومات اسلام و فقه حاصل از آن مبتنی است. یافته های پژوهش نشانمی دهد که در خصوص مجازات این جرم دانشیان فقه بر قصاص نشدن پدر اتفاق نظر دارند. وجود مصونیت برای پدردر حقوق کیفری ایران شاخص ترین مورد فقهی فرزندکشی است.

Keywords:

پدر , فرزندکشی , قتل , مادر