پیش بینی کیفیت کلاس درس بر اساس خودکارآمدی تدریس (مطالعه موردی: معلمان مقطع ابتدایی شهر کرج)

این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین خودکارآمدی تدریس و کیفیت کلاس درس در مقطع ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش از نظر راهبرد اصلی: کمی؛ از نظر هدف: کاربردی؛ از نظر راهکار اجرایی: میدانی؛ از نظر تکنیک تحلیلی: توصیفی _ همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را تمامی معلمان مقطع ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل می داد. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. حجم نمونه با توجه به مدل کرجسی _ مورگان، با در نظر گرفتن خطای ۰۵/۰ = α ۱۲۵ نفر در نظر گرفته شد که ۱۲۰ پرسشنامه قابل تحلیل بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تدریس اسچان و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه کیفیت کلاس درس جانتری و اوون (۲۰۰۴) استفاده شد. روایی ابزارها با نظر اساتید علوم تربیتی و روانشناسی تایید گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آلفای کرونباخ، کولموگروف اسمیرنف تک نمونه ای، همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد متغیر خودکارآمدی تدریس بر متغیر کیفیت کلاس درس تاثیر مثبت و معنی دار دارد. بدین معنا که با افزایش میزان خودکارآمدی تدریس معلمان، کیفیت کلاس درس نیز افزایش پیدا می کند و برعکس.

Keywords:

کیفیت کلاس درس , خودکارآمدی تدریس , معلمان مقطع ابتدایی