اثر بخشی رویکرد زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق عاطفی و سازگاری زناشویی زوج های در آستانه طلاق شهر اراک

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رویکرد زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق وسازگاری زناشوییزوج های در آستانه طلاق شهر اراک جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل زوجین در آستانه طلاق دادگاه خانوادهشهرستان اراک که به کلینیک مشاوره اداره بهزیستی این شهرستان ارجاع داده شده بودند.در این پژوهش برای نمونهگیری و به منظور اجرای پژوهش از میان زوجین متقاضی طلاق که علاقه مند به شرکت در پژوهش بودند تعداد ۹۰نفر ۴۵ زوج به شکل در دسترس و گروه (ACT, DBT) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشاول کنترل، هر گروه ۱۵ زوج گمارده شدند.روش این پژوهش شبیه آزمایشی بود و در آن از طرح پیشین آزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد، متغیرهای مستقل اول این پژوهش عبارت بود از زوج و متغیر مستقل دوم عبارت بود از رویکرد رفتاردرمانی (ACT) درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و متغیرهای وابسته نیز تغییرات حاصل از کاربرددو روش فوق به صورت جداگانه بر (DBT) دیالکتیکی دلزدگی زناشویی، کیفیت زناشویی، صمیمیت و باورهایارتباطی بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز، مقیاس کیفیت زناشویی باسبی کریستنسن، کرینو لارسن ، مقیاس صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون و مقیاس باورهای ارتباطی آیدلسون و اپشتاین استفاده شد. نشانداد که رویکرد درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق عاطفی و سازگاری معناداری باعث کاهش دلزدگی زناشویی،بهبود کیفیت زناشویی ، افزایش صمیمیت و بهبود باورهای ارتباطی در زوجین متقاضی طلاق شده است .در کاهشدلزدگی زناشویی، بهبود کیفیت زناشویی، DBT و ACT با توجه به موثر بودن رویکرد افزایش صمیمیت و بهبودباورهای ارتباطی می توان از این دو رویکرد در حل مسائل زناشویی بیشتراستفاده کرد.

Keywords:

زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش , طلاق عاطفی , سازگاری زناشویی , باورهای ارتباطی