بررسی ارتباط بین نشاط معنوی و سازش یافتگی اجتماعی با رضایتمندی زوجیت در والدین کودکان با اختلال رفتاری

تاثیر خانواده در رشد همه جانبه کودک، از لحظه تولد آغاز شده و با قدرت و فراگیری خاصی آشکار می شود و در سراسر زندگی باقیمی ماند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی نشاط معنوی و سازش یافتگی اجتماعی و رضایتمندی زوجیت در والدین کودکان بااختلال رفتاری بوده است. روش تحقیق حاضر نیز در حیطه تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بوده است. از بین کل دانش آموزانمقطع ابتدایی شهر زنجان، تعداد ۱۰۰ نفر از والدین دارای کودکان با اختلال رفتاری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترسانتخاب شدند. در پژوهش حاضر برای سنجش آزمودنی ها و پاسخ دهی به سوالات پژوهش از ابزارهای پرسشنامه های مقیاسسنجش نشاط معنوی دکتر افروز، مقیاس فارسی کوتاه مهارت اجتماعی واینبرگ، فرم کوتاه پرسش نامه ی رضایتمندی زوجیت دکترافروز و برای سنجش اختلالات رفتاری کودکان از مقیاس درجه بندی مشکلات رفتاری کودکان راتر استفاده شده است و برایتحلیل های آماری از نرم افزار ۳۲ spss و روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته های بدست آمده ازپژوهش حاضر نشان دادند که میان نشاط معنوی، سازش اجتماعی و رضایتمندی زوجیت در والدین کودکان با اختلال رفتاری رابطهمثبت و معناداری وجود دارد که این رابطه در تمامی خرده مقیاس های این متغیرها نیز مشهود است و به خوبی توانایی پیش بینیرضایتمندی زوجیت را در والدین کودکان دارای اختلال رفتاری دارند. با استفاده از یافته ها می توان نتیجه گرفت که هر چه والدیندارای کودکان با اختلال رفتار تعاملات بهتری را با یکدیگر برقرار کنند، از نظر نشاط معنوی و سازگاری اجتماعی بهتر عمل کرده وتوانایی بیشتری را در مدیریت خود دارد.

Keywords:

نشاط معنوی , سازش یافتگی اجتماعی , رضایتمندی زوجیت , اختلالات رفتاری