اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر همدلی هیجانی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر اهواز

هدف تحقیق حاضر اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر همدلی هیجانی، خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر اهوازبود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری در اینپژوهش کلیه ی دانش آموزان متوسطه دوم شهر اهواز بودند که تعداد ۳۰ نفر از این دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب و به روشنمونه گیری دردسترس در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامهخودکارآمدی تحصیلی سواری (۱۳۹۵)، پرسشنامه همدلی هیجانی مهرابیان و اپستین (۱۹۷۲) بودند. اطلاعات جمعآوری شده با استفادهاز تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که آموزش هوش اخلاقی بر همدلی هیجانی دانش آموزان مدارسمتوسطه دوم شهر یاسوج با ضریب تاثیر ۰/۲۷ موثر است، آموزش هوش اخلاقی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهر یاسوج با ضریب تاثیر ۰/۳۳ موثر است. لذا با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که هوشاخلاقی برای کمک به بالا بردن میزان همدلی هیجانی، خودکارآمدی تحصیلی آنها کاربرد دارد و از این طریق برای بالا بردن سطحتحصیلی دانش آموزان کارایی دارد.

Keywords:

هوش اخلاقی , همدلی هیجانی , خودکارآمدی تحصیلی