بررسی و تبیین ارتباط میزان تحصیلات والدین با افت تحصیلی دانش آموزان شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

آموزش و پرورش یکی از قدیمی ترین نهادهای اجتماعی است که از بدو تشکیل زندگی گروهی انسان و در پاسخ به نیاز انسانها در روابط متقابل به شکل ابتدایی خود وجود داشته است. آموزش و پرورش رسمی از اوایل قرن حاضر به صورت یک نظام فراگیر، ابتدا جوامع پیشرفته و متعاقب آن سراسر جوامع در حال پیشرفت را فرا گرفته است و امروز جامعه ای نیست که این نظام نقشی در تحول و پیشرفت آن نداشته باشدقلمرو رشد و فعال شدن استعدادها و توانائیهای آدمی را زمان- مکان(جایگاه) یا شرایط زمانی- مکانی(موقعیت) تعیین می کند و جهت می دهد. بنابراین تربیتی سودمند و اثربخش خواهد شد که آن شرایط را در نظر بگیرد و با آنها هماهنگ باشد و یا بتواند شرایط نامطلوب را به شرایط مطلوب تغییر دهد. به عبارت دیگر رشد و تکامل و فعال شدن استعدادها و توانائیهای هر شخص، مستلزم وجود سالم: خانواده سالم، جامعه سالم و موقعیت (مجموع شرایط زمانی-مکانی موثر) سالم است و توام بودن آنها از ضرورتهای آموزش و پرورش موثر و موفق است. هدف از مقاله حاضر بررسی و تبیین ارتباط میزان تحصیلات والدین با افت تحصیلی دانش آموزان شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد.

Keywords:

افت تحصیلی , دانش آموزان , تحصیلات والدین , علوم تربیتی