بررسی عوامل موثر بر کارایی و اثربخشی شیوه های مختلف تدریس برای آموزگاران

امروزه، توسعه فناوری با سرعتی سرسام آور، اهمیت علم را افزایش داده است. از این نظر، بسیاری از کشورها اهمیت ویژه ای به آموزش علوم می دهند تا در فناوری پیشرو باشند یا برتری خود را حفظ کنند. توسعه، تغییر و گسترش مداوم اطلاعات در نتیجه تحولات علم و فناوری است. از طرفی یادگیری همه چیز برای انسان غیرممکن و غیر ضروری است. این وضعیت تغییر درک آموزش را ضروری می کند. از آنجایی که ما نمی توانیم همه چیز را آموزش دهیم، کوتاه ترین و منطقی ترین راه این است که به مردم یاد دهیم چگونه یاد بگیرند. یکی از مهمترین رویکردهای آموزشی که در این زمینه باید مورد توجه قرار بگیرد رویکرد سازنده گرایی می باشد. این رویکرد برای شکل دادن به اطلاعات جدیدی است که فرد با دانش و تجربیات موجود در شناخت خود آموخته است. در این زمینه، در رویکرد سازنده گرایی، دانش آموز در فرآیند یادگیری فعال و در مرکز فعالیت های یادگیری خواهد بود. در این رویکرد، آموزگار راهنمایی است که فعالانه فعالیت های یادگیری دانش آموزان خود را مدیریت می کند. به عبارت دیگر، از رویکرد آموزگار محور به رویکرد آموزش دانش آموز محور تغییر یافته است. از طرفی این وضعیت دانش آموزان را مجبور به یادگیری بهتر می کند. زیرا نه تنها مفاهیم علمی بلکه روابط خود را نیز یاد می گیرند. تحقق این شرایط باعث می شود دانش آموزان به طور فعال در فعالیت های کلاس شرکت کنند. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر کارایی و اثربخشی شیوه های مختلف تدریس برای آموزگاران است. روش مطالعه در پژوهش حاضر به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد و برای این منظور از مطالب مقالات و کتاب های چاپ شده در این زمینه استفاده شده است.

Keywords:

روش تدریس , آموزگاران , کلاس درس , دانش آموزان.