نقش شبکه های اجتماعی مجازی بر تاب آوری روانشناختی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان نهبندان

تغییر و تحولات جامعه در زمینه های گوناگون اجتماعی و علمی دانش آموزان را با چالش های مختلفی روبه رو ساخته است که نیازمند، تاب آوری روانشناختی و سازگاری اجتماعی است. از اینرو هدف پژوهش حاضر بررسی و تعیین نقش شبکه های اجتماعی مجازی بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه شهر نهبندان است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه شهرستان نهبندان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۹۹ مشغول به تحصیل هستند، بودند. برای انتخاب نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ابتدا به صورت تصادفی چهار مدرسه متوسطه از مدارس متوسطه دوره دوم شهرستان نهبندان انتخاب و سپس از هر مدرسه دو کلاس به صورت تصادفی انتخاب شدند و نمونه کلی این پژوهش ۲۸۰ نفر بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری کونور – دیویدسون(۲۰۰۳)، سازگاری اجتماعی سینهاوسینگ (۱۹۹۲) و شبکه های اجتماعی مجازی جهانبانی (۱۳۹۷) جمع آوری گردید. داده های خام از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون و نرم افزار spss۲۲ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین شبکه های اجتماعی مجازی و تاب آوری دانش آموزان و همچنین بین شبکه های اجتماعی مجازی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار یا مستقیم وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که شبکه های اجتماعی مجازی قادر به پیش بینی تاب آوری روانشناختی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان هستند و این درصد پیش بینی شبکه های اجتماعی مجازی از تاب آوری روانشناختی و سازگاری اجتماعی معنادار بود. بنابراین شبکه های اجتماعی مجازی می توانند تاب آوری روانشناختی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان را پیش بینی کنند.

Keywords:

شبکه های اجتماعی مجازی , تاب آوری روانشناختی , سازگاری اجتماعی