مطالعه ی اثرگذاری سیاست های راهبردی انتقال فناوری و میزان ساخت داخل در حوزه ی بالادستی نفت و گاز (مطالعه ی تطبیقی: فناوری حفاری و تولید در میادین  نفت و گاز آب  های عمیق دریایی ایران و برزیل)

در کشورهای صاحب منابع نفت و گاز، ایجاد زنجیرهی ارزش در صنعت نفت و گاز به عنوان ابزاری برای توسعه ی پایدار کشورهای صاحب منابع مورد توجه بوده است. با گذشت بیش از صد سال از سابقه ی صنعت نفت و گاز علیرغم قوانین بالادستی توسعه ی کشور متاسفانه همواره خام فروشی بدون توجه به ایجاد زنجیره ی ارزش در این صنعت مورد توجه دولتمردان بوده است. از آنجا که حمایت از ساخت داخل و انتقال فناوری میتواند به عنوان موتور محرکه ی اقتصاد باشد اکثر کشورهای صاحب منابع غنی انرژی سعی در انتقال فناوری و بومیسازی ساخت تجهیزات موردنیاز و پیشنیاز برای توسعهی صنایع نفت و گاز خود کردهاند که در این بین ایران نیز همانند سایر کشورها، در راستای توسعهی اقتصادی اقدام به تدوین قوانین، مقررات و سیاستگذاری کرده است، لیکن به دلیل عدم رعایت الزامات ساخت داخل خصوصا در انتقال فناوری و انجام فرآیند ساخت داخل جهت استفاده در میادین نفت و گاز آبهای عمیق دریاچهی خزر به لحاظ اقتصادی موفق نبوده است. نوع این تحقیق، کاربردی بوده و روش این تحقیق، توصیفی و کیفی است که با استفاده از منابع کتابخانهای از جمله مقالات و کتب فارسی و لاتین موجود و در برخی موارد به علت محرمانه بودن اطلاعات قراردادها و داده های پروژه و عدم دسترسی به آنها از مصاحبههای کارشناسان خبرهی دست اندرکار پروژه و مصاحبه های ایشان استفاده شده است. هدف این تحقیق مقایسه ی موفقیت سیاستگذاری دو پروژه ی انتقال فناوری و ساخت که شرکت پیمانکار طرف قرارداد آنها در کشور برزیل و ایران یکسان بوده اند، میباشد که با مقایسه ی سیاستگذاری انجام شده بین دو کشور، تعریف شاخص های کلیدی و مقایسه ی قوت و ضعف ها، موفقیت و یا ناموفق بودن آنها و نهایتا اصلاح سیاست گذاری پیشنهاد شده است.

Keywords:

ساخت داخل , انتقال فناوری , قراردادهای بالادست نفت و گاز , حفاری و تولید در میادین نفت و گاز آبهای عمیق دریایی