بررسی تاثیر برندسازی کارفرما بر درگیری شغلی کارکنان و قصد ماندنکارکنان با میانجی گری تناسب فرد- سازمان

به دلیل نقش مهمی که منابع انسانی در موفقیت سازمانها دارا می باشند، ترغیب آنها برای ماندن در سازمان باید یکی ازاصلی ترین الویت های هر سازمانی با شد. از این رو سازمان ها استراتژی هایی را برای نگهداشت کارکنان و همچنین درگیرکردن آنها با کارشان تدوین می نمایند که یکی از مهم ترین این راهکارها برندسازی کارفرما می باشد. هدف از پژوهشحاضر برر سی تاثیر برند سازی کارفرما بر درگیری شغلی کارکنان و قصد ماندن کارکنان با نقش میانجی تناسب فردسازمان است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و بر مبنای روش توصیفی- ویمایشی بوده است، جامعه آماری پژوهشکلیه مهندسین عمران و معمار شاغل در شرکت های مهندسین مشاور مشهد بوده که حجم نمونه براساس فرمول هومن۲۲۵ نفر از مهندسین شرکت های مهندسین مشاور تعیین گردید و از روش نمونهگیری تصادفی ساده استفاده شده است،همچنین ابزار گردآوری داده ها در وژوهش حاضر ورسشنامه بوده است. و برای آزمودن مدل تحقیق و تجزیه تحلیل داده هاازنرم افزار Spss و Amos استفاده و به روش معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج وژوهش حاکی از آن است که برندسازی کارفرما بر تناسب فرد- سازمان با ضریب مسیر ۰/۷۴ تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین برندسازی کارفرما و تناسب فرد- سازمان به ترتیب با ضرایب ۰/۴۰ و ۰/۵۱ بر درگیری شغلی کارکنان تاثیر معناداری دارند. در ادامه تاثیر برند سازی کارفرما و تناسب فرد- سازمان بر ق صد ماندن کارکنان به ترتیب با ضرایب ۰/۵۱ و ۰/۴۶ نیز مورد تایید قرار گرفت و رابطه مثبت و معناداری تلقی شدند و در آخر نیز تناسب فرد- سازمان نقش میانجی را در رابطه میان برندسازیکارفرما و درگیری شغلی کارکنان و همچنین رابطه ی میان برندسازی کارفرما و قصد ماندن کارکنان، به ترتیب با ضرایب ۰/۳۷۴ و ۰/۳۴۰ ایفا کرد.

Keywords:

برندسازی کارفرما , تناسب فرد- سازمان , درگیری شغلی کارکنان , قصد ماندن کارکنان