تاثیر آموزش مجازی بر کیفیت تدریس وخودکارآمدی معلمان دوره ابتدایی شهرستان آبدانان

پژوهش حاضر که با هدف اثربخشی آموزش مجازی بر کیفیت تدریس و خودکارآمدی معلمان دوره ابتدایی انجام شده است و از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدایی شهرستان آبدانان بود. که نمونه آماری این پژوهش شامل ۳۰ نفر از جامعه آماری خواهد بود، که به دو گروه ،گواه (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) جایگزین شده اند. روش نمونه گیری پژوهش به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد و به صورت تصلدفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه کیفیت تدریس رسولی (۱۳۸۹) و خودکارآمدی اسچانن موران و وولفورک (۲۰۰۱) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس آنکوا و مانکوا استفاده شد.پایایی پرسشنامه کیفیت تدریس با استفاده از آلفای کرونباخ، ۸۶/۰ بود و پایایی پرسشنامه خودکارآمدی (اسچانن موران و وولفورک) ۸۳/۰ برآورد گردیده است، روایی پرسشنامه ها توسط متخصصین امر، مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار Spss نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد؛ آموزش مجازی باعث بهبود کیفیت تدریس و خودکارآمدی معلمان می گردد.

Keywords:

آموزش مجازی , کیفیت تدریس , خودکارآمدی , معلمان ابتدایی