طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد توسعه پایدار با تاکید بر جذب بهینه انرژی خورشیدی

امروزه عوامل مهمی چون کاهش ذخایر سوخت فسیلی ، آلودگی های ناشی از مصرف سوخت های فسیلی و تخریب محیط زیست ، توجه به ساخت بناهایی که به جای استفاده از سوخت فسیلی ، خود از منابع دیگر انرژی استفاده می کنند، اهمیت بسیاری پیدا کرده است . توسعه پایدار به دنبال تامین آسایش نسل امروز و حفظ امکانات و منابع برای نسل آینده بوده و دست یافتن به راه حل هایی برای مشکلات زیست محیطی که امروزه با آنها روبرو هستیم ، نیازمند اقداماتی طولانی مدت و برنامه ریزی شده ای درجهت توسعه پایدار است . در این منظر، منابع انرژی های تجدیدپذیر یکی از باکفایت ترین و کارآمدترین راه حل ها به نظر می رسند. انرژی های تجدیدپذیر با توجه به قابلیت بازگشت به طبیعت و نیز سازگاری با محیط زیست ، توجه بشر امروز را به خود معطوف داشته است . ازجمله این انرژی ها، انرژی خورشیدی است . خورشید نه تنها منبع عظیم انرژی است ، بلکه سرآغاز حیات و منشا تمام انرژی های دیگر نیز می باشد. در این میان ازآنجاکه سهم عمده استفاده از انرژی را، ساختمانها بر عهده دارند، ضرورت استفاده از انرژی خورشیدی در این بخش آشکارتر می گردد. در یک طرح خورشیدی دو مسئله اصلی مطرح می شود یکی چگونگی طراحی برای بهره وری بیشتر از انرژی خورشیدی و دیگری چگونگی طراحی برای به حداقل رساندن اتلافهای حرارتی به منظور استفاده بهتر از انرژی به دست آمده که در این پژوهش سعی شده تا با بررسی انواع سیستم های جذب انرژی خورشیدی و بررسی عوامل کالبدی موثر بر جذب بهینه به این نتیجه برسیم که چگونه می توان یک مجموعه مسکونی پایداربا حداکثر جذب انرژی خورشیدی را طراحی کرد که علاوه بر تامین نیازهای اساسی مجموعه ، سعی بر حفظ و اداره بهتر سامانه های زیستی نیز دارد. به طورکلی هدف از این پژوهش ، بررسی و ارائه راهکارهایی جهت کاربردی سازی بهرهوری از این انرژی با یک طراحی صحیح معماری در مجتمع مسکونی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش ، توصیفی - تحلیلی بوده و بر اساس مطالعات کتابخانه ای ، نتایج پژوهش نشان می دهد که با یک طراحی صحیح و هوشمندانه می توان کاربرد این انرژی را در ساختمان افزایش و ساختمان را به سمت اهداف توسعه پایدار سوق داد.

Keywords:

مجتمع مسکونی , توسعه پایدار , معماری پایدار , انرژی خورشیدی