پیش بینی رفتارهای خود آسیب رسان بر اساس سبک دلبستگی و شفقت به خود در دانشجویان

این مطالعه با هدف پیش بینی رفتارهای خود آسیب رسان بر اساس سبک دلبستگی و شفقت به خود در دانشجویان انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری این مطالعه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد در سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه این مطالعه شامل ۵۸ نفر از دانشجویان بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه آسیب به خود سانسون و همکاران (۱۹۹۸)، سبک های دلبستگی هزن و شیور (۱۹۸۷) و پرسشنامه شفقت ورزی به خود نف (۲۰۰۳) استفاده شد. به منظور جمع آوری دادهها پرسشنامه ها به صورت آنلاین و حضوری در اختیار دانشجویان قرار داده شده و آنها در ۱۵ دقیقه پاسخ دادند. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رفتارهای خود آسیب رسان و دلبستگی اجتنابی (۴۳۷/۰(* و دلبستگی اضطرابی (۷۲۳/۰( ** ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. اما بین شفقت به خود و رفتارهای خود آسیب رسان (۶۵۲/۰(**- ارتباط منفی معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که متغیرهای دلبستگی اضطرابی و شفقت به خود بر اساس ضریب ۲R در مجموع ۶۳ درصد از واریانس متغیر رفتارهای خود آسیب رسان را تبیین می کنند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که دلبستگی های ناایمن به طور مثبت و شفقت به خود به طور منفی بر رفتارهای خودآسیب رسان دانشجویان موثر است .

Keywords:

رفتارهای خود آسیب رسان , سبک دلبستگی , شفقت به خود