اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر باورهای انگیزشی دانش آموزان دارای افت تحصیلی

یکی از مهم ترین مسائل و مشکلات نظامهای آموزشی ، افت تحصیلی است که آثار ناگواری از لحاظ مالی و نگرشی بر نظام آموزشی ، خانواده و دانش آموزان به جای می گذارد؛ بنابراین ، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله مثبت نگر بر باورهای انگیزشی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای افت عملکرد تحصیلی انجام شد. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان پسر دارای افت تحصیلی مدارس شهرستان تایباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند. پرسشنامه استفادهشده، راهبردهای خودانگیخته یادگیری بود. برای تجزیه وتحلیل دادهها از تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان دادند بین گروههای آزمایش و کنترل ازنظر باورهای انگیزشی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، مداخله مثبت نگر باعث افزایش خودکارآمدی و ارزشگذاری درونی و کاهش اضطراب امتحان در مراحل پس آزمون و پیگیری شد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر، مداخله مثبت نگر به عنوان یک روش کارا برای افزایش خودکارآمدی، ارزشگذاری درونی و کاهش اضطراب امتحان که همگی از زیرمولفه های باورهای انگیزشی هستند، در دانش آموزان دارای افت تحصیلی پیشنهاد می شود.

Keywords:

افت تحصیلی , باورهای انگیزشی , دانش آموزان , مداخله مثبت نگر