پیش بینی تاب آوری بر اساس سازگاری هیجانی و حمایت اجتماعی در دانشجویان

این مطالعه با هدف پیش بینی تاب آوری بر اساس سازگاری هیجانی و حمایت اجتماعی در دانشجویان انجام شد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تبریز در سال ۱۴۰۱ بودند که ۶۱ نفر به روش در دسترس در یک نظرسنجی آنلاین شرکت کردند. به منظور جمع آوری دادهها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران و مقیاس سازگاری هیجانی رابیو استفاده شد. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تاب آوری و سازگاری هیجانی ارتباط منفی وجود دارد (۳۹۵/ ۰**- )، در واقع با افزایش نمره در سازگاری هیجانی که نمرات بالا نشان دهنده عدم سازگاری می باشد با کاهش تاب آوری همراه بوده است . نتیجه دیگر نشان داد که بین حمایت اجتماعی و تاب آوری رابطه مثبت وجود دارد (۵۵۵/۰(** در واقع افزایش نمره در حمایت اجتماعی با افزایش تاب آوری همراه است . نتایج رگرسیون نشان داد که متغیرهای حمایت اجتماعی و سازگاری هیجانی بر اساس ضریب ۲R در مجموع ۴۵ درصد از واریانس متغیر تاب آوری را در دانشجویان تبیین می کنند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که سازگاری هیجانی و حمایت اجتماعی دو عامل موثر بر تاب آوری دانشجویان می باشد.

Keywords:

تاب آوری , سازگاری هیجانی , حمایت اجتماعی