بررسی ارتباط باور های خود کارآمدی با هویت تحصیلی با نقش میانجی فقر عاطفی در میان دانش آموزان ابتدایی استان کرمانشاه

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط باور های خود کارآمدی با هویت تحصیلی با نقش میانجی فقر عاطفی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی استان کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه هو یت تحصیلی آریانپور و همکاران (۱۳۹۷)و پرسشنامه ی فقر عاطفی دکتر گل محمدنژاد ( ۱۳۸۸) ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲)استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از باور های خود کارآمدی به سوی هویت تحصیلی معنی دار بود، در کل فقر عاطفی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین باور های خود کارآمدی و هویت تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر باور های خود کارآمدی به هویت تحصیلی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و هویت تحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

Keywords:

باور های خود کارآمدی , فقر عاطفی , هویت تحصیلی