چشم انداز انرژی جهان تا ۲۰۴۰با تاکید بر نفت وگاز( بخش دوم – شرایط آینده)

در حال حاضر دنیای انرژی مجموعه ای از تناقضات و بی نظمی ها را در خود جای داده است. برای مثال از تامین انرژی تمام مردم جهان صحبت می کنیم اما ، هنوز بخشی از آنها نمی توانند از برق استفاده کنند، ویا در حالیکه  می بایستی برای حفظ سلامت ساکنان کره زمین با صرفه جویی در استفاده از سوختهای آلا ینده اقدامات موثرتری انجام دهیم، آمار و ارقام حاکی ازانتشار بسیار بالای آلاینده های زیست محیطی است که هر روز نسبت به روز قبل رکوردار می باشند.یا در حالیکه ادعا          می کنیم  با سرعت بسیار بالایی بسمت مصرف انرژی های تجدید پذیر حرکت می کنیم در مقابل،  سیستم امروز انرژی جهان همچنان وابستگی شدیدی به سوختهای فسیلی تا میزان ۶/۳۳ در صد به نفت،۲/۲۷ درصد به ذغالسنگ و ۹/۲۳ درصد به گاز طبیعی،ویا مجموعا  تا ۷/۸۴ درصد  دارد، و سایر تناقضات و عدم اطمینانی هایی  که نمی توان برای آنها جواب مناسبی  پیدا نمود. بنابراین، این روزها  بیش از هر زمان دیگری لازم است تا تصمیم گیران  حوزه انرژی  در کشور دریابند که در کجای سیستم انرژی جهانی و ایران قرار گرفته اند و اینکه چگونه می توانند باتوجه به ریسک پذیری بالای بازار سوختهای فسیلی(بدلیل رقابت شدید سوختهای تجدید پذیر و کم کربن تا افق ۲۰۴۰)، منافع ایران را بکمک امکاناتی که در حال حاضر در صنایع نفت،گاز و پتروشیمی داریم ، برای نسلهای آینده صیانت نمایند ، زیرا با نگاهی به روند  گذشته و جاری مصرف نفت در سبد انرژی مصرفی جهان، ملا محظه می شود که سهم نفت در سبد انرژی جهانی از ۷/۳۹ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۶/۳۳ در صد در سال ۲۰۱۸ کاهش یافته و انتظار می رود در افق ۲۰۴۰ این رقم به حدود ۳۰ درصد مجددا، روندی نزولی را تجربه نماید.بهمین دلیل، در این مقاله (بویژه بخش دوم)، سعی شده است تا  به چشم انداز انرژی جهان(با تاکید بیشتر بر نفت و گاز) تا افق ۲۰۴۰ نگاهی دقیقتر داشته باشیم و ما نیز تلاش کنیم تا هرچه سریعتر، مسیر فعالیت های خود را در راستای اهداف آن قرار دهیم و با           برنامه ریزی مناسب و به روز و حضور بموقع در بازار های بین المللی انرژی،  فرصتهای از دست رفته گذشته را جبران نماییم، فرصت هایی که بدلیل نجات زمین برای هیچ تولید کننده نفت و گاز دیگر تکرار نخواهد شد. و بدیهی است که کشورهایی موفق خواهند بود که از همین امروز با اتخاذ سیاست های بموقع و به روز ظرفیت توانایی های خود را در تجارت بین المللی انرژی(بویژه نفت و گاز) از قوه به فعل تبدیل کنند ، زیرا همانطور که اشاره شد، در افق ۲۰۴۰ قرار است سهم نفت در سبد انرژی جهان از۶/۳۳  درصد کنونی به   ۳۰ درصد  کاهش یابد و همین مسیراما با تاخیر و روندی کند تر برای گاز ترسیم شده است. بخش دوم مقاله، همچنین به ما یاد آوریمی کند که با توجه به روند مصرف و تولید حاملهای انرژی تا افق ۲۰۴۰،چگونه یک مجموعه از راهکارها و تصمیم ها ی ممکن را برای آینده با توجه به شرایط موجود جمع آوری کنیم و برای شناخت بهترچگونگی روابط میان بخشهای مختلف سبد انرژی جهانی بویژه نفت و گاز موقعیت صنعت نفت کشور را با کمترین خطا و حد اکثر منافع راهبردی در مسیر آن قرار دهیم. انشا...