مطالعه تطبیقی مولفه های باغ ایرانی با معماری زمینه گرا معرفی کاربرد الگوی باغ ایرانی در راستای اهداف توسعه پایدار

زمینه و هدف: منظرنوین از طراحان انتظار دارد تا فضای سبز شهری علاوه برمعیارهای زیبایی ،در هماهنگی کامل با اقلیم، فرهنگ و ارزش های جامعه باشد و مکان خلق شده بتواند بعنوان یک کالبد پویا با داشتن معیارهای زمینه گرایی ۱علاوه بر ارتقای تعاملات اجتماعی و ماندگاری کاربر در محیطی فرح بخش و سلامت افزا ، نه تنها کمترین آسیب را به طبیعت پیرامون وارد کند بلکه در احیای طبیعت تخریب شده و انرژی های پاک همگام با توسعه پایدار ۲ موثر باشد. از همین رو با استناد به حکمت باغ ایرانی، و انطباق کامل آن با زمینه کالبدی ،تاریخی ، فرهنگی-اجتماعی و اقلیم ایران و درنتیجه همسویی با توسعه پایدارکه دغدغه جهانیست، مطالعه حاضر انجام شد. روش تحقیق: در این پژوهش با روش توصیفی پس رویدادی و با تحلیل علی مقایسه ای ،عملکردهای باغ ایرانی درتطبیق با معیارهای زمینه گرایی و پایداری بررسی شده و کاربرد الگوی باغ ایرانی در منظر معاصر معرفی شده است. یافتهها: باتوجه به غفلت طراحان امروزکشورمان نسبت به رویکرد زمینه گرا و طراحی منظر پایدار، باید بکوشیم با هدف بازگرداندن هویت اصیل باغ ایرانی در منظر معاصر به کالبد بیجان، بدون کاربرد و بی هویت منظر امروز معنایی تازه ببخشیم. و با پاسداشت آنچه پیشینیان با حکمت در اختیار ما گذاشته اند با اهداف توسعه پایدار همگام تر شویم. نتیجه گیری: نتایج نشان داد تنها راه دستیابی به اهداف توسعه پایداری شناخت رویکرد زمینه گرا و بکارگیری آن در منظر معاصر می باشد و تطابق بالای عناصر باغ ایرانی با معیارهای رویکرد زمینه گرایی، در نهایت با اهداف توسعه پایدار همگام بوده و استفاده از الگوی باغ ایرانی درانواع فضاهای سبز فرهنگی-تفریحی-آموزشی (کافه کتاب ، دانشگاه ، باغ- موزه...) پیشنهاد می شود.

Keywords:

منظر زمینه گرا , باغ شفابخش , زیست پالایی , معاصرسازی