بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خودکنترلی معلمان ابتدایی شادگان

هدف این پژوهش «بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خودکنترلی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان شادگان» بود. داده های این پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شاغل در سال ۹۸-۹۹ می باشد که تعداد ۳۳۲ نفر بوده و ۱۵۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند که با استفاده از جدول مورگان تهیه شده است. ابزار پژوهش مذکور، ۲ پرسشنامه بار-آن معتبر برای هوش هیجانی و خودکنترلی بود که دارای ضریب آلفای کرونباخ ۹۳/۰ برای هوش هیجانی و ۷۲/۰ برای خودکنترلی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی شامل (جدول، هیستوگرام، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t تک نمونه ای، همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین مولفه های هوش هیجانی و خودکنترلی رابطه معناداری وجود ندارد. اگرچه بین مولفه های فردی هوش هیجانی و خودکنترلی همبستگی معنی داری وجود نداشت، اما همبستگی بین مولفه های هوش هیجانی و خودکنترلی ۴۱/۰ بود و آزمون F نشان داد که این همبستگی معنادار است. همچنین ضریب توضیحی تعدیل شده برابر با ۰۸۹/۰ است و نشان می دهد که تنها ۹/۸ درصد از تغییر خودکنترلی مربوط به عوامل هوش هیجانی است و مابقی ناشی از عوامل دیگری است که بررسی نشده است. سطح خودکنترلی در جامعه مورد مطالعه بالاتر از میانگین نظری است و نتایج نشان می دهد که سطح عواملی که باعث خوش بینی، اعتماد به نفس و مدیریت ریسک می شوند کمتر از حد متوسط و حقیقت متوسط است. سطح و موارد دیگر بالاتر از حد متوسط بود.